Ana SayfaBölüm 4: Kara delikler

Kara deliğin çekirdeği boş değildir. Kesme bölgeleri ve yeniden bağlanma odaklarıyla örülü, son derece yoğun bir filament denizi sürekli kaynar. Filamentler tekrar tekrar sarılmayı dener ancak nadiren kalıcı olur; kısa süreli kararsız parçacıklar olarak belirip dağılırlar. Bu kırıntılar, çekirdeği sürekli karıştıran, geniş bantlı ve düşük genlikli bozucular enjekte eder; “kaynama” hem sonuçtur hem de kendi yakıtıdır.


I. Temel manzara: koyu çorba, kesme, kıvılcım noktaları


II. Mikrodan makroya üç katmanlı örgü

Bu katmanlar iç içedir: başaramayan mikro halkalar mezo şeritlere madde ve gürültü taşır; mezo düzeni makroya iskelet verir; makro geri akış enerji-yi yeniden mikroya bastırır ve çevrim kapanır.


III. Kararsız parçacıklar: üret, parçala, yeniden karıştır


Özetle çekirdek “sarım yokluğu” değil, “sürekli denenen ve sürekli kırılan sarımlar” bölgesidir. Kırıntı gürültüsü, tali değil, başlıca yakıttır.


IV. Madde döngüsü: çekip çıkarma, geri bırakma, bağlantıyı yeniden örme


V. Enerji hesabı: depola, sal, aktar — kapanan döngü


VI. Zaman imzası: kesiklilik, bellek, toparlanma


VII. Sonuç olarak

Çekirdek kendi kendini sürdüren bir “karıştırıcı” gibi çalışır. Filamentler sarılmayı dener ve tekrar tekrar kırılır; kesme şeritleri ile yeniden bağlanma odakları ölçekleri birbirine bağlar; gerilim depolama–salım–aktarımı arasında devridaim yapar. Kararsız parçacıkların sürekli parçalanması, kaynamanın hem ürünü olan hem de onu diri tutan taban gürültüsünü besler.